Maandag 30-05-2011
Weer: +/- 30 graden
Gefietst: 35 km
De laatste vrije maandag is aangebroken. Een prima dag om alles voor te bereiden. Tassen in te pakken, fietsen een beurt geven en de boodschappen inslaan. Na het ontbijt beginnen we aan Yvette’s fiets. We halen de complete aandrijving eraf en maken het schoon in de ontvetterbak. Nog even het frame netjes poetsen en alle schroeven controleren. De ketting en tandwielen terug erop, een proefrit en deze fiets is klaar voor donderdag, de dag van vertrek. Langzaam begint het toch wel spannend te worden. 1250 kilometer fietsen voordat we ons einddoel bereiken, Saint Maries de La Mer! Om er zeker van te zijn dat we niets vergeten hebben we de paklijst uitgeprint om alles af te strepen. De rode ortlieb-tassen, die allemaal een bepaalde kleur hebben aan het handvat, staan klaar om gevuld te worden. Groen voor de kookspullen, zwart voor de overige spullen, geel voor Yvette’s kleren, blauw voor die van Paul. Nu de tassen gevuld zijn resteren alleen de boodschappen nog. Samen fietsen we langs de Maas naar Blerick om het een en ander in te slaan. Een prima tocht die tevens als proefrit dient. Eenmaal alles bij elkaar is het toch alweer half vijf. Tijd om naar huis te gaan. Daar staat het eten al klaar. Het wordt een vlugge hap, want Yvette wil nog even langs de paarden en Paul wil in de tussentijd nog even aan de GPS route werken. Om half tien staat de hele route voorgeprogrammeerd in de Garmin. Alleen de campings er nog bij plaatsen en de tocht kan beginnen. We kijken de dag terug en zijn tevreden. Nog twee dagen werken en dan kunnen we donderdag vertrekken. We hebben er zin in!
Donderdag 02-06-2011
Weer: lekker zonnig, 20 graden en een frisse wind in de rug
Kosten: 23.85 euro
Km: 65 en geëindigd in Spa.
Nadat Wiel en Wilma ons weg hadden gebracht, vertrokken we om half tien definitief aan de tocht. Helaas moesten we eerst nog even langs Heythuysen, want de boodschappen waren daar blijven liggen. De eerste kilometers gaan erg lekker. Eenmaal de grens van België bereikt begint het landschap ligt te golven. Na dertig kilometer komen de eerste klimmetjes, die elkaar in steeds rapper tempo opvolgen. De navigatie blijkt echt een uitkomst. Geen gezoek of stress om gemiste paden, niet lang turen in het boekje om de weg te ontcijferen, gewoon lekker genieten van de omgeving. Rond vier uur bereiken we de eerste camping. Camping Spa d’or, precies op het goede moment want langzaam beginnen mijn benen de eerste signalen van vermoeidheid af te geven. Camping Spa d’or kennen we nog van vorig jaar. Alleen hadden we toen een betere plek om de tent te plaatsen. Nu staan we pal in de zon, langs een rotonde bij het sanitair gebouw en een speeltoestel voor kinderen. Gelukkig is er wel een winkel, waar we onze watervoorraad kunnen aanvullen voor morgen en een goede, warme douche. De tent proberen we altijd direct op te zetten voordat we een frisse douche nemen. Daarna is het tijd om een avondmaaltijd klaar te maken. Als toetje trakteren we onszelf nog op een ijsje, voordat we doodmoe de tent inkruipen! Daar begint het wachten totdat de enthousiaste kinderen stoppen met spelen. Gelukkig doezelen we sneller in slaap dan verwacht. Maar goed ook want morgen willen we vroeg opstaan om de hoogtemeters weg te trappen voordat de zon fel aan de hemel brandt. Tien uur hebben de benen de tijd om te hestellen en onze gedachten om na te denken of we morgen 65 of 90 kilometer willen fietsen.
Vrijdag 03-06-2011
Weer: ’s Ochtends zie ik Yvette’s adem nog, rond 12 uur gaat de fleece uit en wisselen we de schoen voor teenslippers. 22 graden met een lekkere wind in de rug.
Kosten: 38 euro.
Km: 100 km en geëindigd in Wiltz.
Om kwart over zes kruipen we onze slaapzak uit en een uur later zitten we op de fiets. We streven erna om negentig kilometer te fietsen vandaag. Als we dan nog puf over hebben en tien kilometer erbij fietsen, eindigen we in Wiltz. Maar dan zal het een lange dag worden. Na Spa beginnen we gelijk aan de eerste lange klim richting la Gleize. Via een mooie weg omringt door dennenbomen bereiken we rivier de Ambleve. Deze steken we over en vanuit daar slingert de weg naar Lierneux. We fietsen door een mooi dal en volgen een smal beekje met de naam ‘de Lienne’ en bereiken even later Lierneux. Er volgt weer een steile klim, dit keer richting Jubieval. We stoppen elke vijftien kilometer om even te pauzeren, een slok water te drinken en een hapje te eten. Op deze manier houden we het prima vol. Het is nog vroeg in de middag en we bereiken de camping, die na ongeveer zestig kilometer op onze lijst staat. We kijken elkaar aan en fietsen door. “Nu moeten we door naar de negentig meid”, zeg ik tegen Yvette. Het klimmen houd maar niet op. Eenmaal boven krijgen we een prachtige uitzichten en niet te vergeten de beloning, bergaf! De frisse wind zorgt voor een aangename verkoeling. Inmiddels bereiken we de vijfenzeventig kilometer en is het weer tijd voor een pauze. Het voordeel van fietsen is dat je zo af en toe langs een bakker rijdt en die heerlijke geur niet kunt weerstaan, om enkele broodjes te halen voor een ‘pauzemoment’. Vandaag zien we ook een andere fietser. Bij elke stop halen we elkaar weer opnieuw in. Het kan geen toeval zijn dat zij ook de groene weg route fietsen. Leuk om op deze manier met andere fietsers in contact te komen. Na de laatste zware klim in Bourcy naderen we Luxemburg. Vanaf een klein stukje autoweg worden we linksaf, een smal straatje in geleid. Daar vliegen we bergaf met 13% en fietsen Luxemburg binnen. Onderaan de afdaling moeten we flink in de remmen en direct volgt er een bocht naar rechts waar we in een mooi dal een stromend beekje volgen. Het is een plaatje! We bereiken het fietspad dat rechtstreeks richting Wiltz leidt. Daarna is het ook wel goed geweest voor vandaag. Eenmaal in Wiltz doen we eerst boodschappen voordat we de camping opzoeken. Camping Kaul, ook deze is nog bekend van het jaar ervoor en zeker de moeite waard om nog eens te bezoeken. Vorig jaar fietste we een deel van de ‘Groene weg route’ om kennis te maken met fietsvakanties. Ondanks de vele regen zagen we toch het mooie van reizen per fiets. Waar vooral het gemoedelijke tempo, de rust en vrijheid ons erg aanspraken. Inmiddels is het zes uur in de avond voordat we de tent opbouwen. Het was een schitterende dag waar onder andere de afdalingen het goed maakte naar een paar kilometer klimmen. We kruipen vroeg in bed en slapen als een blok. Als we morgen zo doorgaan bereiken we binnen drie dagen de stad Luxemburg. Een prima begin van onze reis richting de Middellandse Zee!
Zaterdag 04-06-2011
Een woordje vooraf, Yvette: wat een vermoeiende dag! Maar als echte bikkels hebben we vandaag Luxembourg gehaald. Bijna 86 km op de teller, met een pijnlijke knie en vermoeide spieren als gevolg. Maar in drie dagen de hoofdstad van Luxemburg bereikt! Mijn grote dank gaat uit naar de Dakota. Dankzij dit mooie GPS apparaat zijn we moeiteloos door de drukke steden geleid. En dank voor mijn bikkel Paul die nu, in de regen aan het koken is en zich ook een beetje zorgen maakt over mijn pijnlijke knie.
Weer: Eenmaal opgewarmd door de zon +/- 30 graden
Kosten: 45,60 euro.
Km:? en geëindigd in Luxemburg
We hebben goed geslapen en beginnen met frisse moet aan onze derde fietsdag. Om kwart over zeven fietsen we weg van de camping. De andere fietsers zijn nog in diepe rust. De dag begint met een pittige klim, van maar liefs zeven kilometer om de stad Wiltz uit te komen. Gelukkig variëren de percentages van de helling. Na een dik half uur staan we opgewarmd en wel boven. En dat terwijl het buiten nog maar nauwelijks tien graden is. Na een schitterende afdaling bereiken we het dal waar rivier de Sure, in een rustige stroom, naar het Noorden kronkelt. Inmiddels hebben we er dertig kilometer op zitten en is het tijd voor onze tweede stop. Terwijl Paul even zijn voeten afkoelt in de rivier geniet ik van de mooie ‘groene’ omgeving. “Lekker fris water hè”, zeg ik tegen Paul. We fietsen door en om kwart voor elf zijn we op de plek waar we vorig jaar ons titanium mes verloren zijn. Stiekem hadden we gehoopt dat deze er nog zou liggen. De temperatuur bereikt inmiddels al de dertig graden, dus de lange broek en schoenen verdwenen weer in de tas. Tot aan Ettlebruck fietsen we door het mooie dal van de Sure. Bomen groeien hoog tegen de steile rotswanden en beneden langs het water vormen zich kleine weilanden waar koeien verkoeling zoeken in het water. Het koele briesje van vanochtend is vervangen door een warme wind en de klimmen beginnen hun tol te eisen. We bereiken Luxemburg stad. Tijd voor een koud biertje op een terras. We fietsen door naar een camping die we ons nog herinneren van vorig jaar. Al hebben we daar niet geslapen. Voordat we daar inchecken gaan we opzoek naar boodschappen. De navigatie wijst ons de weg al is het stevig klimmen! Eenmaal boven staan er wat ongure types bij de supermarkt waardoor ik bij de fietsen blijf. Aan de overkant lijkt een lekker rustig plekje te zijn met twee bankjes in de schaduw, ideaal! Paul gaat de winkel binnen en daar zit ik dan. Even loop ik naar de fiets om iets te pakken en dan gaat een zwerver op ‘mijn’ bankje zitten. De half dronken man is in gesprek met zichzelf. Ik voel me niet op mijn gemak. Even verderop wordt er regelmatig geschreeuwd en twee jongens komen uit de bosjes rechts van me. ‘Niet zo’n frisse buurt’, denk ik. Terwijl even later ook nog een te relaxte, donkere jongen, met zonnebril op dat tweede bankje plaatsneemt. ‘Verdorie, hoe moet ik ze nu allemaal in de gaten houden.’ Paul is zich van niets bewust en lijkt alle tijd te hebben. Veertig minuten later komt hij eindelijk naar buiten gelopen. Bepakt en bezakt met draagtassen en enkele flessen onder zijn arm vraagt hij of alles goed is. “Kijk eens om je heen”, antwoord ik. “Okeej, inpakken en wegwezen hier”. We hebben voor twee dagen eten, en een nieuwe voorraad vocht. Helaas begint mijn knie steeds harder te zeuren. Vandaag had hij al een paar keer, tijdens het klimmen van zich laten horen. We pakken de eerste de beste camping met de naam ‘Bon Accouille’. We mogen een plekje uitzoeken en kiezen een rustige plek in een hoek omringt met struikgewas. Terwijl de fietsenstandaard de grond raakt begint het te regenen. De druppels worden binnen now-time dikker en in een snelvaart zetten we de tent op, die nog doorweek is van de ochtenddauw. Snel kruip ik erin en dweil met een handdoek alles zo goed als droog. Terwijl de zware regen met hier en daar een donderslag over Luxemburg trekt, rusten we wat uit. Paul waagt zich even later aan het koken en ik spring al vast onder de warme douche. Heerlijk om je te kunnen wassen als je een hele dag hebt gezweet en je meerdere malen hebt ingesmeerd tegen de zon. Paul zorgt vandaag voor het avondeten. De gebakken aardappeltjes, het vlees met een knapperig korstje en de gezonde sperziebonen garen langzaam tussen de regendruppels. Eten doen we dit keer in de tent en waarschijnlijk blijven we binnen tot morgenvroeg, want er lijkt geen einde te komen aan de regenbui.
