Het is halverwege juni en ik zwoeg met mijn fiets een helling op, waarvan ik weet dat het een vrij pittig klimmetje is, maar die ik makkelijk aan moet kunnen. Mijn lijf zegt iets anders. Mijn hartslag schiet fors omhoog, de ademhaling brand en ik moet even stoppen. Ik wacht tot mijn adem weer gezakt is en wordt wiebelig op mijn benen. Ik stap even later opnieuw op, om vijf minuten later een plaspauze aan te kondigen. Paul is geduldig en staat rustig te wachten.

De afgelopen maanden hebben we nieuwe fietsplannen gesmeed. In december/januari richting Thailand. We willen weer op ontdekking met de fiets. Wat hebben we het gemist! De terugkomst in Nederland was super, we gingen bij vrienden en familie langs. We hadden alle tijd. Eenmaal in Limburg konden we bij mijn ouders terecht; een dak boven ons hoofd, gezelligheid, de kat ’s avonds op schoot en Hollandse kost, lekker. Het regelwerk begon; een baan vinden, een autoreparatie, zorgverzekeringen vergelijken, een huis zoeken, een tweede auto, noem maar op. We werden er onrustig van. Al snel waren we beide aan het werk. Paul bij zijn oude werkgever en ik bij een nieuwe organisatie. Een eigen huis bleek nog niet zo gemakkelijk. In de week voor ik weer aan het werk ging, had ik mij toegespitst om ‘alles’ uit te zoeken rondom hypotheken. We waren heel wat wijzer, maar helaas kwam er nog geen huis op de markt wat wij zochten. We startte ook een andere zoektocht, al voor thuiskomst, namelijk de mogelijkheden voor een tiny (of in ons geval small) house, zelfvoorzienend en duurzaam. We kregen de mogelijkheid een huisje te bezichtigen, met de architect erbij. Ik volgde een Workshop van Marjolein Jonker, de eerste (legale) bewoonster van een Tiny House in Nederland. Supergemotiveerd keerde ik huiswaarts. In de praktijk is het nog pionieren. In februari verhuisden we naar een gehuurde bovenwoning, veel te groot voor ons, maar op een prachtige plekje in Baarlo.

Onze oude tent was inmiddels volledig versleten. In Luxemburg trokken de ritsen het nog nét, maar bij een regenbui bleef het binnen niet meer droog. Voor een nieuwe tent hadden we goed speurwerk verricht en plaatsten na veel wikken en wegen een bestelling voor een Duitse tent. Echter halverwege april bleek dat onze reisplannen voor de winter geen doorgang zullen vinden, dus we stuurden de tent terug naar de leverancier.

Terug naar de vakantie. Na de zesde plaspauze en de zoveelste tussenstop om op adem te komen, zegt Paul ‘het gaat niet he?’. ‘We moeten de auto gaan halen’. Ik knik nog buiten adem en moet op een stoeltje gaan zitten. Het valt niet mee kom ik tot de conclusie, om op fietsvakantie te zijn in het Zwarte woud, met tropische temperaturen van 30-35 graden en een groeiende kleine in mijn buik. Plan B komt op tafel. We fietsen naar de eerstvolgende camping, waarna Paul de volgende dag de auto gaat haalt. We tuffen onze zomervakantie wat rond met de auto. Paul maakt in de ochtenden enkele fietstrips, terwijl ik op de camping een boek lees onder een boom. Iedere middag lig ik k.o. in onze spiksplinternieuwe gezinstent, voor een middagslaapje.
‘Ik weet niet of ik zo’n vakanties echt leuk vindt’ zegt Paul twijfelend. ‘Ik zit toch liever op de fiets..’ Ik moet lachen, want ik snap het heel goed. ‘Voor volgend jaar moeten we op zoek naar een goede fietskar, Paul’. ‘Dan gaan we eerst maar een ronde door Nederland proberen’. De rest van de avond speculeren we over alle andere bestemmingen waar we de kleine mee naar toe willen nemen. Achter in een fietskar, een fietsstoeltje, (elektrische) bakfiets of aanhangfiets. We zullen het gaan zien! Voor nu, staat er een ander soort reis op het programma en verdiepen we ons graag in de reismogelijkheden met een kleine en de fiets. Alle tips en ervaringen zijn welkom!

3 fietsen

 

 

 

 

 

 

Groetjes Yvette, Paul en … 

hartje_1