Zaterdag 11-06-2011
Weer: wisselvallig, overwegend fijn
Kosten: 30,40 euro
Km: 95 en geëindigd in Chatillon
Omdat de zon nog niet op het tentdoek brandt worden we wakker van de wekker. Het is half zes. Tijd om op te staan. Vandaag beginnen we aan de tweede helft van de ‘Groene weg route’. Gisteravond keken we even over de route heen om te zien hoe het hoogteprofiel eruitzag. Grotendeels korte heuvels maar aan het einde wacht ons een zware klim. Maarliefst vier kilometer lang stijgen we naar een hoogte van 550 meter. Een rede om dus vroeg onderweg te zijn. Om zeven uur rollen we de fiets van het campingterrein en twijfelen of we ons regenpak aan moeten trekken. Het ziet grijs. We krijgen een kleine bui over ons heen maar snel daarna komt onze vriend tevoorschijn. De zon. We peddelen zuidwaarts en kijken uit over goudkleurige graanvelden. De zon speel met de grijze omgeving. Soms licht een zonnestraat een gedeelte van een graanveld op terwijl de rest kleurloos achterblijft in een grijze waas. We genieten volop en zijn blij dat het droog blijft. “Het is goed te merken dat we een dagje rust hebben gehad”, zeg ik tegen Yvette. “Ja hè, het schiet lekker op vandaag”, antwoord ze. Inmiddels is het half twee en staan we voor de monsterklim. Van beneden ziet het er angstaanjagender uit dan hij in werkelijkheid is. Beide kachelen we gestaagd naar boven. Ieder op ons eigen tempo. Eenmaal boven wacht ik op Yvette. Om mij heen wordt de wereld weids. Het uitzicht is waanzinnig. We houden een korte pauze en treffen een stel op een tandem. Kort wisselen we ervaringen uit en fietsen verder. We zijn al heel wat fietsers tegengekomen op de tocht en altijd is het leuk om even een praatje te maken. We naderen ons eindpunt van vandaag. Maarliefst vijfennegentig kilometer staan er op de teller. Op de camping zoeken we een plekje. We nemen ons de tijd en leggen ons matje uit op het gras. Met muziek in de oren vallen we in slaap. Ik schrik wakker van mijn knorrende buik. “Het is etenstijd meid”, zeg ik tegen Yvette. “Prima, zullen we maar eens kijken wat de campingwinkel ons te bieden heeft.” Omdat we morgen waarschijnlijk geen winkel tegen komen bewaren we onze pastamaaltijd voor morgen. Vandaag eten we ravioli uit blik, met erwtjes en worteltjes. “Jam jam”, zegt Yvette. “Het is een bijzonder combinatie”. Na het eten kruipen we onder de douche. (Yvettes douche ervaring) Eenmaal uitgekleed en poedelnaakt in de douche blijkt dat ding maar 1 seconden warm water te geven. Weer aangekleed verkas ik naar een ander cabine. Blijkt deze het maarliefst 4 seconden te doen. Dat is toch al 75% meer dan de vorige. Terwijl Paul zich bescheurd van het lachen vertrek ik naar cabine drie. Daar tref ik een doucheknop waar ik moeite moet doen om water te krijgen. Maar… wel warm water. Met één hand was ik mijn haren terwijl ik met de andere de doucheknop bedien. Het avontuur zit erop. Ik voel me schoon en ben er klaar mee. “Wat hebben er thuis toch een lekkere douche”, zeg ik tegen Paul. “Vindt je”, antwoord ik met een lachend gezicht. We maken een praatje met een Nederlands stel en lopen nog even naar het winkeltje. Even later zitten we met een fles rosé aan de waterkant. Het wordt een prachtige avond en de alcohol doe waar hij goed in is. Gezelligheid!
Zondag 12-06-2011
Weer: ochtend erg koud, smiddags lekker zonnig, avond beetje bewolkt en later zonnig.
Kosten: 18,30 euro
Gefietst: 87 km en geëindigd in Poncin
Vanochtend gaat net als veel fietsdagen vroeg de wekker. Om iets over zes zitten we buiten aan het ontbijt. Het is fris en de tent is nog nat. Yvette grijpt naar haar temperatuurmeter en kijk me aan. “Het is maar twee graden.” Terwijl we langzaam de tent afbreken voel ik bij elke handeling mijn vingers kouder worden. Dit zijn de minder leuke klusjes van vandaag. Eenmaal onderweg warmt de zon langzaam de aarde op. Vandaag bevinden we ons in de Jura. We fietsen richting rivier de L’Ain en komen verschillen dieren tegen. We tellen drie herten en één vos. In Pont-de-Poitte zien we dat er op zondag een bakker open is. Het is er erg druk maar voor vier croissantje hebben we wel even geduld. Langzaam wordt de rivier breder en breder. Een stuwmeer vormt zich aan onze linkerzijde. Het blauwgroene water is werkelijk prachtig en soms vergeet ik op de weg te letten. We bereiken Cernon waar een uitkijkpunt ons uitnodigt om even te pauzeren. Het stuwmeer ligt als een blauwe slang, gekronkeld tussen de heuvels. Meerder mensen stoppen om dit plaatje te aanschouwen. Als er een groep wielrenners stopt zijn ze net zo geïnteresseerd in onze fietsen als in het meer. Het kijken werd aanraken en voordat we het weten staat de hele ploeg als kleine kinderen om ons heen. We bedanken de ploeg voor hun belangstelling en fietsen verder. Hoge bergtoppen, met bovenaan geen begroeiing meer vormen een groene vallei. Daartussen kronkelt de groen blauwe Lac-de-vouglans. Een ander stuwmeer dat weer uitmond in een ander. Met overtuiging betitel ik de Jura tot een van de mooiste stukken natuur tot nu toe. In Coisia nemen we een pauze. Even geniet ik van het koele water en twijfel of ik niet mijn zwembroek tevoorschijn haal. Maar we willen door. Ons eindoel is Poncin. Voordat we de camping bereiken zien we nog een slang over de weg kruipen. Nogmaals stop ik om een foto te maken. Het fototoestel draait overuren vandaag. We stranden op camping Vallee de L’Ain. Het is een drukke camping. We krijgen een plek aangewezen naast een andere fietser. Hij fietst van Nederland naar Rome, Marseille en via een stukje Groene Weg route terug richting Parijs. De man is erg openhartig. Aan gesprekstof hebben we geen gebrek, wel aan het opbouwen van onze tent. Die komt door al dat geklets maar niet overeind. We besluiten even onze ‘ding’ te doen en daarna gezamenlijk op het terras een wijntje te drinken. Het wordt wederom een gezellige avond dankzij deze bijzondere ontmoeting.
Maandag 13-06-2011
Weer: warm, meestal zonnig
Kosten: 52.20 euro
Gefietst: 100 kilometer en geëindigd in Meyrieu Les Etangs
Gisteravond werd het wat later dan verwacht. De avond bracht ons een bijzondere ontmoeting met Lex. Een inspirerende man die positief en helder in het leven staat. Ieder drie drankjes verder besloten we toch maar eens naar bed te gaan. Het was half tien en onze ogen voelde moe.
Vandaag slapen we uit. Er staan slechts vijfenveertig kilometer op ons programma. S’ Ochtend treffen we een briefje aan van Lex. Hij wenst ons veel geluk en sterkte toe en laat tien euro achter ter compensatie van gisteravond. We zitten iets na half negen op de fiets en het vlot goed. Vandaag is het ten opzichte van gisteren vlak. Ergens midden op de dag doen we een kleine boodschap. Het avondeten slaan we vanavond wel ergens in. Helaas loopt dit minder succesvol dan verwacht. Alles is gesloten. Iets na twaalven staan we voor een kiezelpad dat ons naar een kleine camping leid. Maar ook daar valt het antwoord tegen. Zonder natuurpas, (naaktpas) zijn we niet welkom. Noodgedwongen fietsen we verder. De groen Jura is omgewisseld voor graan- koolzaad velden. De laatste tien kilometer vallen ons zwaar. Inmiddels hebben de geplande vijfenveertig kilometer zich verdubbeld. Met 99.8 kilometer staan we voor camping Base de Loisire dus Moulin. Een mooie camping met een klein winkeltje en internet. We zetten snel de tent rechtop, douche ons en koken ons prutje. De maaltijd stelt dit keer niet veel voor. Yvette eet Cup-a-soup met noedels en sperziebonen uit blik en Paul waagt zich aan de pasta van gisteren. Daarna kruipen we onze tent in en vallen als een blok in slaap.
Dinsdag 14-06-2011
Weer: lekker warm, stapelwolken en veel zon
Kosten: 36.90 euro
Gefietst: 65 km en geëindigd in Le Grand Serre
Om kwart over zeven zitten we op de fiets. Vrijwel direct worden we getrakteerd op enkele korte, op één volgende klimmen. Het is slopend en het lijkt alsof de benen afgelopen nacht geen rust hebben gehad. Maar niets is minderwaar. We hebben prima geslapen in onze tent. De matjes inclusief onze donzen slaapzak zijn het geld dik en dubbel waard. We blikken terug op de Ardenne en concluderen dat een lange klim, met een gelijkmatige stijging, ons makkelijker afgaat dan deze ongelijke heuvels. We passeren een klein dorpje en stoppen op een markt. De hoeveelheid verse groente vraagt om in te slaan. We vullen de tassen met een gezonde avondmaaltijd en als toetje kopen we vier croissantjes en twee bananen. Een ander stel passeert ons en stopt voor een praatje. Zij fietsen dezelfde route maar maken langere dagafstanden. We vervolgen ieder onze eigen weg. Vrijwel direct dalen we een flink stuk. Vanwege de warmte heb ik mijn shirtje achter op mijn fiets geknoopt maar tijdens de afdaling heeft deze een weg richting de achterrem gevonden en zich er volledig tussen gedraaid. De rem blijft gespaard maar het shirt heeft een aantal grote gaten. Er volgen enkele uren dat we geleidelijk klimmen en dalen. Het klimmen gaat ons beter af dan vanochtend. Uiteindelijk fietsen we vijfenzestig kilometer en belanden op Lex advies op camping le-grand-Cerf. Voor ons zien we het begin van de Alpen. “Die bewaren we voor morgen”, zeg ik tegen Yvette. We mogen zelf een plekje uitzoeken en zien al snel dat de camping verdeeld is in ruime privé plekken. Elke vier plekken samen hebben een eigen douchegebouw te het midden van de vier veldjes. Terwijl we de tent opzetten komt de eigenaresse aangelopen met twee stoelen en een tafel. “Hier, dat krijgt iedere fietser van ons.” “Jullie hebben het zelf vast niet bij”, zegt ze lachend in het Frans. Yvette en ik kijken elkaar aan en bedanken haar voor haar gastvriendelijkheid. Niet veel later vertoeven we in het zwembad. “Heerlijk”, zegt Yvette. “Eindelijk vakantie”, knipoogt ze. Wederom krijgen we bezoek van een Nederlandse fietser. De jongen van een jaar of 20 fietst in zijn eentje. Gezamenlijk besluiten we na wat afkoeling in het zwembad boodschappen te doen. De avond delen we met elkaars verhalen en waarschijnlijk treffen we elkaar morgen weer.
Woensdag 15-06-2011
Weer: warm tot heet
Kosten: 50,20 euro
Gefietst: 60 km en geëindigd in Crest
Met de stoelen achter op de fiets lopen we naar de receptie. We bedanken de mevrouw voor haar gastvriendelijkheid en vertrekken. Ze wenst ons een fijne reis. We zetten onze koers richting Romance. Vroeg in de ochtend bereiken we de stad. De smalle, onoverzichtelijke straten lijken één groot spinnenweb. “Ik heb geen idee waar we zijn”, zeg ik tegen Yvette. Beide staren we naar ons routeboekje en zoeken een markant punt. Niets geeft ons duidelijkheid. Terwijl de Garmin opstart fietsen we zuidwaarts. Even later verlaten we de stad zonder er veel van te hebben gezien. Nog snel weet ik vanuit de brug een foto te knippen en wonderbaarlijk ook nog van redelijke kwaliteit. We vervolgen onze weg richting Besaves. Het landschap is vrij eentonig en na verloop van tijd wordt het fietsen saai. Maar langzaam komen de eerste bergen in zicht. “Kijk daar”, wijst Yvette. “Dat moet het begin van de Alpen zijn.” Inmiddels hebben we zestig kilometer op de teller staan als we Crest naderen. Beide vinden we het wel prima voor vandaag. “We staan aan het begin van de Drome meid”, zeg ik tegen haar. We steken rivier de Drome over en zien de bordjes met ‘camping’ al staan. Het is een typisch Hollandse camping. Van alle hoeken worden we aangestaard tijdens het opbouwen van de tent. Een enkele komt vragen of we helemaal met de fiets zijn. “Ja helemaal vanuit Nederland”, antwoorden we trots. Het is nog vroeg in de middag en we besluiten een wandeling langs de rivier te maken. Het koele water nodigt uit om te zwemmen. Maar eenmaal de voeten erin is het wel heel koud. “Morgen fietsen we een stukje langs deze rivier en daarna verdwijnt onze route ergens tussen het berglandschap”, zeg ik tegen Yvette. “Ik heb er zin in”, antwoord ze. “Hopelijk levert het ons mooiere plaatjes op dan vandaag.” Dan klopt, want vandaag was de route vrij eentonig. Eenmaal terug op de camping nemen we uitgebreid de tijd om soep te koken. “Zullen we uiensoep maken”, vraag ik. “Lekker”, antwoord Yvette. “Dan kunnen we onze laatste pakjes uiensoep toevoegen. Niet veel later schil ik met tranen in de ogen een netje uien terwijl het water het kookpunt bereikt. Beide worden we rozig van de soep en dutten in de schaduw van een boom. Als de avond valt hebben we geen zin meer om te koken en we besluiten een maaltijd in het stadje te eten. We vinden maar weinig restaurantjes en nemen plek op één van de geopende terrassen. Yvette besteld een salade en ik kies voor een steak met friet en salade. Mijn maaltijd smaakt niet naar verwachting, of beter gezegd vies! Terwijl we terug lopen naar de camping zien we de jongen van gisteren arriveren. We kletsen even bij en kruipen de tent in. Morgen gaat vroeg de wekker want het hoogteprofiel ziet er spannend uit en het kan wel eens een warme dag worden. We hebben er zin in!
