We would like to thank Terry and Janet for the wonderful day we had by them.
The tour around the Westcoast, the beautiful view and tea by the beachcafe, dinner, but the most beautiful memory shall be the hospitality of them to us. We enjoyed it so much!
Vrijdag 18 januari. Rustdag in Westport en logeren bij Terry en Janet. Omdat we een dagje niet fietsen slapen we lekker uit en maken we goed gebruik van alle faciliteiten die het hostel te bieden heeft. Zo schrijft Yvette een stukje op onze website terwijl Paul al vast boodschappen haalt. Ook gaat hij even langs een fietsenzaak om het balhoofd van Yvette haar fiets af te stellen. Rond de middag hebben we alle te-doe-dingen erop zitten en lunchen we uitgebreid met brood, eiersalade en kippesto salade. Tussen 13:00u en 14:00u hebben we afgesproken bij Terry en Janet thuis. Terwijl de Garmin ons de weg wijst fietsen we de stad uit. Ze blijken net buiten het centrum te wonen, boven op een heuvel met uitzicht over zee. Na het beklimmen van de heuvel komen we aan bij een leeg huis. Een briefje met de tekst “Paul and Yvette, make your self at home” stelt ons gerust. Al snel komt Janet thuis en heet ons van harte welkom. We complimenteren haar met het mooie huis. Even later komt Terry binnen en nemen we plek aan de keukentafel. We kletsen en kletsen. Rond vieren vertrekken we naar de westkust, waar we met Terry een wandeling langs de ruige kliffen maken, opzoek naar zeehonden met jongkies. Janet treffen we aan het einde van de wandeltocht nabij een zeehonden kolonie. Vanaf daar nemen ze ons mee naar ‘hun’ cafeetje. De plek is werkelijk prachtig en de tafel wordt gedekt met thee en overheerlijke pizzabroodjes. We genieten van de ruige zee op de achtergrond terwijl we ons blijven interesseren in elkaars verhalen. Nog voordat we terug naar huis gaan laten ze ons het uiterste puntje van de Westkust zien waar we dolfijnen in de verte vis zien vangen. Thuis worden we verrast met een heerlijke maaltijd. Bestaande uit lamsvlees van de gril en een verse groentensalade uit eigen tuin. Die avond kletsen we door tot diep in de nacht. Onze resterende weken op het zuider-eiland worden aangevuld met nieuwe hoogte punten. Paul laat Terry een stukje van zijn reis door Kazachstan zien en vertelt hem alles op het gebied van elektronica laden via de naafdynamo. Het is een dag om nooit te vergeten en met een bijzonder gastvriendelijk gevoel kruipen we het bed in. Terry en Janet, bedankt!
Invalid Displayed Gallery
Zondag 20 januari. Punakaiki – Seaview, 80 km. Vandaag vervolgen we onze route langs de Westkust. We klimmen en dalen en pas later in de middag wordt het geleidelijk vlakker. We komen een aantal andere fietsers tegen en begroeten elkaar vriendelijk. In de paar dagen dat we op het Zuider-eiland fietsen, zijn we al meer fietsers tegen gekomen dan in de twee weken op het Noorder-eiland. Al moeten we eerlijk bekennen dat het hier ook stukken mooier en rustiger is dan op het Noorder-eiland. We denken zelfs dat we het Noorder-eiland niet zullen aanraden aan andere fietsers. Alleen al voor de verkeersveiligheid is het prettiger fietsen. Al hebben we ook daar zeker mooie dingen gezien. Vandaag hebben we wind tegen wat de snelheid behoorlijk omlaag trekt. Tijdens de middagpauze komen we in gesprek met 2 Nederlanders die naar Canada geïmmigreerd zijn. Ze houden ons drie kwartier aan de praat voordat we verder kunnen fietsen. Langzaam bereiken we Kaihinu en hopen op een eenvoudige camping. Helaas is er weinig tot niets te beleven en zijn we blij dat we eerder op de route, in Greymounth boodschappen gedaan hebben. Na lang zoeken vinden we een wildkampeerplek langs het strand. Een zijweg naar rechts brengt ons tot aan de duinen voor de kust. Ondanks het hoge, stugge gras vinden we een redelijke plek voor de tent. We besluiten eerst te koken en later, als het begint te schemeren de tent pas op te bouwen. De wind is nog steeds sterk aanwezig wat het koken belemmerd. Met een aangespoelde boomstronk als windstopper en stoel tegelijk beleven we een mooie avond op het strand. Inmiddels staat ook de tent rechtop en genieten we van een prachtige zonsondergang. Er arriveren meer mensen voor een plekje langs de kust. Dat geeft ons een gerust gevoel om de nacht door te brengen. Zeker nadat er een boer langskwam en schreeuwde “ Who told you, you could camp here”.
Maandag 21 januari. Seaview – Lake Lanthe, 68 km. Afgelopen nacht verliep goed. We kregen geen onverwachts bezoek meer en vinden geen zeewater in de tent. Wel voelt Paul zich slap. We breken de tent af en ontbijten eenvoudig. Ongeveer 15 kilometer verderop houden we onze eerste pauze bij een prachtig meer met campground. Paul baalt dat we hier de nacht niet hebben doorgebracht. Al is er weinig aan te doen en weet je als fietser niet wat er voor je ligt. Toch is het balen. Alles ziet er zo mooi en verzorgt uit. Dit zet aan om een planning te maken voor de komende dagen, in de hoop dat we zulke mooie slaapplekken niet meer missen. Met behulp van onze DOC campinggids zoeken we alle campings langs de westkust. Er blijken er verschillende te zijn. En dat voor een zachte prijs van $6 per persoon. We vertrekken met een goed gevoel aan de tweede ronde van de dag. Yvette voorop, ik er achteraan. En ik moet doorfietsen ook nog. Langzaam wordt de omgeving weer mooier en laten we het industrie stadje Hokitika achter ons. Op mijn Garmin zie ik een zandpad wat direct langs de kust loopt. We besluiten deze te nemen en genieten van nog meer rust en natuur. Na 10 kilometer sluiten we weer aan op de hoofdweg. Na een korte stop bij een museum waar we een koude cola drinken verdwijnt de weg in een dicht begroeid bos. Het lijkt wel een jungletocht op het asfalt. Varens, palmvarens en ander groen bedekken elk stukje grond. Het stuk bos is een mooie afsluiter van de dag en we belanden bij een DOC camping naast Lake Lanthe. En zo zitten we op 15:30u in de zon en om 16:00u in het koude water. Het is een mooie avond. Voor de komende dagen hebben we een prima planning op zak en weten we iets beter waar we aan toe zijn.
Woensdag 23 januari. Lake Mapourita – Fox Glacier, 50 km. Al krabbend van de jeuk aan onze benen worden we wakker. Gisteren zijn we aan de waterkant vaak gebeten door Sandfly’s. Onze enkels zitten vol met rode bultjes en jeuken verschrikkelijk. Toen we in de tent alles opgeruimd hadden, werden we buiten weer lastig gevallen door de kleine rotvliegjes. Alleen de rijwind van de fiets houdt ze tegen. Vandaag staat een kort maar zwaar traject op ons te wachten. We klimmen drie bergpassen over van 6 á 700 meter. Na de laatste klim dalen we af richting het plaatsje Fox Glacier. Volgens veel toeristen zou deze mooier zijn dan de Franz Josef Gletsjer. Helaas is er vandaag veel bewolking en zien we maar weinig van de gletsjers. Ook de prachtig besneeuwde bergtoppen van gisteren zijn totaal verdwenen in het wolkendek. Eenmaal in Fox nemen we de eerste camping. Het blijkt een ‘Top 10 Holiday park’ te zijn waar je met gemak $ 40 doller betaalt voor een nachtje met de tent (€25,-). Toch besluiten we deze te nemen en geen tijd te verliezen met het zoeken naar een goedkopere camping. Vandaag willen we naar het begin van de gletsjer lopen om een beeld te krijgen van dit natuurwonder. Een uurtje later zitten we op de fiets richting het begin van de wandeltrack. Eenmaal bij de parkeerplek gaan we te voet verder. Het pad loopt tot aan de voet van de ijsmassa. Daarna mag er alleen met een gids gelopen worden. Soms trekt het wolkenveld opzij en krijgen we heel even de kans om het puntje van de gletsjer te zien. Het is een mooie tocht. Terug op de camping zijn we aardig uitgeteld. We draaien nog een wasje, schrijven een blog op het internet en kruipen na het eten meteen de tent in. Beide lezen we nog een uurtje om op deze manier onze benen alvast wat rust te geven.