Donderdag 24 januari. Fox Glacier – Lake Paringa 72km. We vertrekken laat. De ochtend besteden we grotendeels aan was drogen, ontbijten en ons blog aftypen voor familie en vrienden. Eenmaal op de fiets fietsen we in razend tempo twintig kilometer weg. Opnieuw proberen we er twintig te fietsen tot het volgende pauze moment. Helaas worden we nu afgeremd door glooiende heuvels. Met muziek in de oren schiet het toch lekker op. Langzaam nemen we afstand van het hooggebergte en bereiken we weer de kust. Het blauwe water nodigt uit om pauze te houden. Helaas krijgen we vrijwel meteen te maken met onze kleine ‘vrienden’, de sandfly. Ze pesten ons letterlijk terug de fiets op. We moeten nog vijfentwintig kilometer voordat we Lake Paringa bereiken. Echt veel zin hebben we niet meer en onze benen voelen zwaar. Het uitzicht over de kust duurt maar kort en gaat verloren achter een stuk bosgebied. Helaas is dit minder mooi dat het uitzicht over zee. De kilometers kruipen voorbij. We treffen nog een stel Nederlanders voordat we de laatste tien kilometer dichtfietsen. Op de geplande camping ontmoeten we een Duitse fietser. Na ons avondmaal, bestaande uit spaghetti, raken we aan de praat. Ik vertel over mijn reis naar China. De man is erg enthousiast en heeft al veel reizen achter de rug. Mijn verhaal over de tocht naar China lijkt bij hem nieuwe deuren te openen. Later die avond kom ik erachter dat ik mijn windjas mis. Het doorzoeken van zeven fietstassen levert het resultaat op dat hij nog in Fox Glacier moet liggen. ‘Gelukkig hebben we nog een Holiday-park folder met het juiste telefoonnummer’ denk ik. Alleen blijkt er geen bereik te zijn in dit deel van Nieuw-Zeeland en ben ik genoodzaakt morgen vanuit Haast te bellen in de hoop dat ze mijn jas gevonden hebben.
Invalid Displayed Gallery
Vrijdag 25 januari. Lake Paringa – Haast township, 62 km. Vannacht worden we wakker van geluiden en moeten we beide naar het toilet. Er brand meer licht in andere tentjes en campers. Iedereen heeft last van muggen. Rondom het meer stikt het van de muggen. Weer terug in de tent aanschouwen we onze nieuwe muggenbulten. We zijn blij als we morgen het einde van de Westkust naderen. Daarna zou het volgens vele gedaan zijn met de sandfly’s. De kleine krengen beginnen ons dermate te ergeren dat het zelfs vervelend wordt om hier te zijn. We stikken van de bultjes. Hoe moeilijk het ook is, niet krabben helpt het beste. ’s Ochtends worden we wakker van druppers op ons tentdoek. Al klinken ze erg zachtjes voor regendruppels en blijken het honderden sandfly’ste zijn die tussen de binnen- en buitentent tegen het doek tikken. Ontbijten is haast niet mogelijk of je moet je lichaam helemaal bedekken. Kortom, wegwezen dus. Na een klim van bijna 500 meter dalen we af richting het Oosten en bereiken daar weer de kust. Een traject van veertig kilometer langs het water leidt ons naar Haast. Nog enkele keren mogen we genieten van de prachtige Westkust voordat we definitief het binnenland intrekken richting Queenstown, Mount Cook en uiteindelijk Christchurch. In Haast blijkt Haast uit meerdere kleine plaatsen te bestaan. Haast Junction, Haast Beach en Haast township. We staan op de splitsing bij Haast Junction en informeren bij een tankstation naar de mogelijkheden om boodschappen te doen. Haast Beach blijkt een kleine winkel te hebben maar dat is zes kilometer heen en zes terug om vervolgens de camping op onze doorgaande route richting haast township weer op te pakken. We besluiten de gok niet te nemen en gaan eerst boodschappen halen in Haast Beach en fietsen daarna pas naar Haast Township. Eenmaal in Haast township vinden we snel een prima camping. Helaas blijkt er tijdens de zoektocht naar telefonisch bereik ook hier een winkel te zijn, maar geen bereik. Vanuit de camping bel ik naar Fox Glacier waar ze mijn jas hebben gevonden. In overleg sturen ze hem per post naar Christchurch, onze eindbestemming in Nieuw-zeeland. Op de campingplek is weinig schaduw te bekennen en broeit de zon oneindig. In de lobby van de keuken vinden we een beschutte plek tegen de warmte en ontmoeten we Nederlanders op de fiets. Zij fietsen in tegengestelde richting en beschikken over nuttige informatie. Verder kletsen we over andere fietsreizen en hun vooruitzicht om twee maanden in Thailand te reizen. In de avond wandelen we een stukje en bereiden we ons voor op de tocht van morgen. We gaan de hoogte in. Een pas van 625 meter, volgens vele, één van de mooiste passen van Nieuw-Zeeland. Kom maar op!
Zaterdag 26 januari. Haast – Makarora, 80 km. Vandaag staat in het teken van klimmen. Ons routeboekje geeft dikke pijlen weer, bergopwaarts richting Makarora. Als rond 6:00u de wekker gaat liggen we beide nog lekker onder het dons. Drie kwartier later overtuigt het goede weer me om op te staan. Buiten is de hemel blauw en voelt het nog fris. Iets wat mijn dag goed laat beginnen. ‘Kom maar op met die Haast pass’ denk ik. Na een stevig ontbijt trekken we langzaam de groene vallei in. Watervallen en palmvarens komen ons tegemoet. Dankzij het heldere weer worden we getrakteerd op mooie uitzichten. De zon reflecteert fel op de zacht stromende Haast-river. Een 50 kilometer lange weg brengt ons geleidelijk naar een hoogte van 150 meter. Daar laten we de rivier los en kruipen we drie, steile kilometers naar een hoogte van 350 meter. De omgeving motiveert om door te zetten, in de brandende hitte. Ons ingesmeerde hoofd lijkt steeds meer op een smeltende gletsjer. Witte strepen zonnebrandcrème druppelen van onze kin. De laatste 65 meter klimmen we in geleidelijke vorm naar boven. Daar wacht een wandeltrack van 30 minuten op ons voordat we daadwerkelijk van het uitzicht kunnen genieten. Van bovenaf kijken we diep in het dal. Besneeuwde bergtoppen gecombineerd met rotspartijen, watervallen en veel groen schetst vandaag ons uitzicht. We genieten volop en bereiden ons voor op de afdaling. Ik verbreek mijn snelheidsrecord met 74,5 km/p.u. Heerlijk die kick! We laten de besneeuwde toppen achter ons en maken kennis met de zonnige provincie Otago. Vanaf hier wachten meer (zware) passen, bergmeren en watervallen op ons. Eenmaal in Makarora knutselen we in een zeer kleine winkel, een maaltijd in elkaar voor de avond. Veel verder als spaghetti, tomatenprut en enkele groenten van gisteren komen we niet. Dit aangevuld met noedels en een ijsje moeten onze verbrande calorieën van vandaag weer aanvullen. Het was een bijzonder mooie dag! Morgen op naar Wanaka, daar houden we een rustdag voordat we onze hoogte opschroeven naar 1100 meter.
Zondag 27 januari. Makarora – Wanaka, 66 km. Dat we ons aan de andere kant van de Alpen bevinden merken we aan de frisse nacht. Het koelt hier ‘s avonds beduidend meer af dan aan de Westkant van het eiland. Ook lijkt het alsof we afscheid hebben genomen van de ‘Sandfly’. We beginnen onze dag wederom met een heldere hemel als we opstaan. Ontbijten doen we in het keukengebouw en wisselen enkele tips met een Oostenrijks stel. Inmiddels is het na 9.00uur voordat we vertrekken. Vandaag volgen we de ‘Makarora-river’, die een langzame weg tussen het gebergte naar Lake-Wanaka zoekt. Onze route leidt grotendeels langs het water. De bergen weerspiegelen mooi door de brandende zon, op het blauwe water. De weg die we volgen om in Wanaka te komen leidt ons langs een tweede bergmeer, genaamd Lake-Hawea. Enkel een weg en een bergrug scheiden deze twee meren van elkaar. We volgen de mooie route tot aan het dorpje Lake Hawea. Daar laten we het meer los en trakteren we ons op een fles koude cola voordat we de laatste kilometers tot in Wanaka dicht trappen. Het zijn hete kilometers met de nodige steile klimmen voordat we het stadje bereiken. Via een informatiepunt weten we snel een hostel te vinden en boeken er voor twee nachten. Morgen houden we een rustdag en bereiden we ons voor op de 1100 meter klim naar Queenstown. Tevens proberen we uit te zoeken of we een bezoek aan Milford-Sound kunnen boeken.
28 januari Rustdag Wanaka
Wakker worden in een bed, je nog vijf keer om kunnen draaien en verder slapen. Je kleren aan kunnen trekken zonder geworstel op je matje. Ook dat is wel eens lekker. Een rustdag met 34 graden kwam als geroepen. Met deze temperaturen is bijna niet te fietsen. We doen alles op ons gemak. Eten en drinken buiten de deur, kopen een nieuw leesboek, slaan nieuwe spullen in voor de komende dagen en doen achterstallig onderhoud. Straks nog een plons in het meer en dan zijn wij er morgen weer klaar voor.
We gaan een route rijden die ons is aangeraden door anderen. Een alternatieve, rustige weg van Wanaka naar Queenstown met een klimmetje van 1100 meter. Voor Yvette een spannende uitdaging, want we klimmen 2x zoveel als we eerder gedaan hebben. De temperaturen voor de komende dagen blijven rond de 30 graden dus we hebben het tropenrooster ingevoerd. Morgen proberen we tussen 6 en half 7 uur op de fiets te zitten, zodat we de klim hopelijk in de ochtenduren gemaakt hebben wanneer de temperaturen nog wat koeler zijn. Vanuit Queenstown gaan we een auto huren, om naar Milford Sounds te rijden en daar een wandelroute in de fjordlanden te gaan lopen. We hebben ook onze laatste keuze gemaakt over de terugreis naar Christchurch. We gaan het Zuiden overslaan en het Midden-eiland bezoeken, een pittiger stuk om te fietsen, maar met meer gebergten en meren. We verwachten mooier om te fietsen & goed weersverwachtingen ten opzichte van het Zuiden. Onze laatste 2 weken zijn al bijna aangebroken..
