Vrijdag 28 december. Auckland – Orere, 65 km. Het voelt als zomervakantie in Frankrijk. Na een karig ontbijt en het pakken van onze tassen vertrekken we uit Auckland. Om 10.00u zitten we op de fiets. Het is even wennen om links te rijden. We vertrekken met lichte regen, máár wel met een temperatuur van 21-23 graden. Het is evengoed heerlijk fietsen. Tussendoor telkens wat boodschappen halen, zoals kerosine bij een tankstation, vegetarisch vlees voor de pasta en een pilsje voor Paul. Van de eerste dag hebben we enorm genoten! Alles lijkt in bloei te staan, en zorgt voor een frisse geur. Het landschap is wisselend, van een stadje naar heuvelige graslandschap en zelfs een kustlijn, waar weer tropische bomen groeien. Al die verschillen geven een raar contrast. De mensen zijn vriendelijk en enthousiast, ze spreken je gemakkelijk aan voor een praatje. Heerlijk zo’n start!
Invalid Displayed Gallery
Zaterdag 29 december. Orere – Tapu, 95 km. De eerste nacht kamperen is even wennen voor ons lichaam. Met pijn in rug en schouders staan we op. Het is rond 08.00u en nog steeds voel ik me brak zegt Yvette. Het ritme met afbreken duurt ongeveer 20 minuten langer dan normaal. Maar goed we hebben geen haast. De eerste kilometers lopen vlot. Heuvel op en af brengt ons naar de kust. Een route rondom een baai staat op ons te wachten. Eenmaal aan het water worden we getrakteerd op mooie plaatjes. Het golvende graslandschap eindigt in de blauwe zee met aan de waterkant kleurrijke bomen en planten. Via een slingerende route met een pauze aan de waterkant komen we in Kaiaua. Een resterende 11 kilometer brengt ons in Miranda. Daar kopen we boodschappen en lunchen we met brood, kaas en komkommer. De mooie kustweg is verdwenen en omgeruild voor een vlakke saaie weg met wind tegen. Pas na het stadje Tames komt de schoonheid terug. Twintig kilometers genieten we van een slingerende weg langs de blauwe kust. Al zoekend naar een wild-kampeerplek stranden we uiteindelijk voor een drukke camping. Iets waar Paul zich nou net niet op verheugd had. Via een verlaten zijweg, die we eigenlijk morgen pas willen berijden gaat Paul opzoek naar een rustigere plek. Uiteindelijk vinden we een rustige plek bij een man in zijn tuin. Hij woont er in een soort van stacaravan en op zijn gemaaide gazon mogen we onze tent neerzetten. We koken een makkelijke avondmaal, wanneer de man ons verrast met een gerookte Kingfish. Hij is helemaal voor ons gebaart hij. Het aardige gebaar geeft ons net wat meer vertrouwen in deze toch eenzame kerel. Nadat we gegeten hebben wassen we ons snel in het naastgelegen riviertje. Het was een mooie dag met 92 kilometer en zonnig weer.
Zondag 30 december. Tapu – Puketui, 71 km. ’s Ochtends worden we wakker met het getik van de regen op ons tentdoek. We blijven wat langer liggen, maar het wordt niet droog. We besluiten alvast in de tent te ontbijten en daarna alles op te ruimen. Op het juiste, even droge moment, hebben we alles opgeruimd en vertrekken we na een bedankwoordje. Bij het riviertje poetsen we nog snel onze tanden voordat we ingepakt in onze regenkleding vertrekken. De twee uur daarna regent het hard lijkt het ook niet meer droog te worden. Enkele uren klimmen we over een pittige, omhoog slingerende gravelweg. Links en rechts van ons zien we een verregend oerwoud wat inmiddels meer weg heeft van een regenwoud. Al snel blijken onze regenjassen deze hoeveelheid water niet tegen te kunnen houden. Doorweekt en koud verandert de dag in een dag van doorzetten! We bevinden ons op een verlaten bergweg en een mogelijkheid om te schuilen is er niet. Toch heeft het woud op deze manier ook iets moois. Eenmaal over het hoogste punt beginnen we aan de spectaculaire afdaling. Helemaal onder de modder belanden we bij een hamburgertent en bestellen beide een Amerikaanse hamburger met Bacon en Ei. Langzaam breekt de zon door. Onze regenkleding hangt te drogen over de fiets terwijl wij de hoop vet naar binnen werken. Er komen twee kiwi’s (Nieuw-Zeelanders) bij ons aan tafel zitten, waar we een tijdje mee kletsen. Zij vertellen ons dat er tijdens oud op nieuw meer in de stranddorpjes te doen is dan in een stad. Iets om over na te denken. ’s Middags krijgen we nog een paar buien over ons heen, maar blijft het overwegend droog. Het terrein blijft golven. In een klein, toeristisch stadje (Tairua) kopen we boodschappen en schuilen we een poosje tegen de regen. Uiteindelijk belanden we op een DOC camping, waar we na het opzetten van de tent in de rivier springen om ons te wassen. Het water is ijskoud, maar wel heel helder. Na drie uur actief rondom de tent kruipen we om half tien de tent in en liggen we KO op ons matras. Wat een dag, wat een regen! Die avond slaapt Yvette ook nog eens slecht door een aantal pittige buien die binnen in de tent vele malen erger klinken dan buiten.
Dinsdag 1 januari. Waihi Beach – Pyes Pa, 65 km. Vanochtend beginnen we de dag wat later. We slapen uit tot ongeveer 9 uur. De mevrouw des huizes heeft beneden al een ontbijt klaarstaan. Aan tafel blijken er deze nacht elf logies te zijn. Wonderbaarlijk veel voor één oud alleenstaand vrouwtje. Ervaring had ze zeker want gisteren vertelde ze vol trots over haar 26-jarige bestaan van haar B&B. Het ontbijt bestaat uit ‘the number one’ breakfast in Nieuw Zeeland: beat Corn met melk. Het papje is met wat suiker goed te eten. Nog twee getoaste boterhammen met jam en een kop thee vult onze energie aan voor de komende kilometers. We blijven een tijdje kletsen met haar en na enkele minuten komt Billy erbij zitten. De ‘surfdude’. Uiteindelijk vertrekken we pas rond twaalven. 12:00u, de tijd dat het voor familie en vrienden in Nederland 2013 word. Stiekem vinden we het beide jammer dat oud op nieuw hier minder uitbundig gevierd werd. Veel tuinen liggen nog vol met bierflessen en BBQ resten terwijl we het dorp verlaten. Is dit het Nieuw-Zeelandse Nieuwjaar, bier en bbq…? We bevinden ons op de hoofdweg richting Tauranga. Een drukke weg die de hele dag op en af gaat. Lichtelijk gesloopt vermijden we de stad opzoek naar een geschikte slaapplek. Met de voortassen vol boodschappen beginnen we aan de weg richting Rotorua. Daar vinden we aan een zijweg, een huis met wat grond. Ideaal om de nacht door te brengen. Via een kort gesprek maakt Paul duidelijk waar we vandaan komen en of het mogelijk is de tent op te zetten in hun tuin. Na de goedkeuring beginnen we meteen met koken. Vandaag bloemkool met aardappelen en beef in een kruidige woksaus. Een prima maaltijd na deze lange dag ploeteren over een saaie hoofdweg. We kruipen vroeg de tent in om morgen op tijd onderweg te zijn.
Woensdag 2 januari. Pyes Pa – Rotorua, 57,5 km (503 hoogtemeters) Met volle moed gaat de wekker om half zeven. Toch lukt het niet voor zeven uur op te staan. We stoppen een briefje met de tekst ‘bedankt’ in de brievenbus als afscheid. We vertrekken zuidwaarts over Road 36. Langzaam gaat de drukke weg over in meer rust en natuur. We klimmen op tot een hoogte van 503 meter. Het is pittig want het wegdek gaat op en af voordat we de hoogte bereiken. Tijdens de afdaling passeren we enkele kleine Gorges. De weg slingert door het grove gesteente omlaag en zet opnieuw een flinke klim aan. Langzaam komt Rotoroa in zicht. Met uitzicht op het Rotorua-lake dalen we af richting het stadje. Bij het meer houden we middagpauze en koelen we onze benen in een ijskoud, maar kristalhelder riviertje. Er volgen nog enkele kilometers voordat we daadwerkelijk in het centrum zijn. Daar bezoeken we een park met modderbaden vol zwavellucht en internetten bij een informatiecentrum. We treffen een fietser en hij blijkt een Nederlander te komen. Hij is inmiddels al twee jaar onderweg en heeft nog zeven maanden te gaan voordat hij definitief besluit in Thailand te gaan wonen. We kletsen even en doen gezamenlijk een boodschap. Het is interessant om zijn manier van leven te leren kennen. Met enkele tips over Nieuw-Zeeland verlaten we elkaar en maken we verder gebruik van het internet om ons blog bij te werken. Anderhalf uur verder en inmiddels al half zes gaan we opzoek naar een camping. Het wordt wederom een dure Holiday-camping voor 40 dollar(ong. € 25,-). Na een frisse douche en een scheerbeurt genieten we beide van onze zelfgemaakte uiensoep en salade met groente en ei. Als afsluiter maken we nog een kleine wandeling langs het strand en kruipen het bed in.
