Rond half vier staren we naar de lopende band op het vliegveld van Auckland. “Zouden onze tassen voorbij komen”, vraagt Yvette met een bedenkend gezicht? “ik heb geen idee meid”, antwoord ik. Het is altijd een spannend moment, zullen alle spullen veilig aankomen? Is alles nog compleet en heel? Even later rollen de tassen over de band en de fietsen staan al keurig klaar bij het ‘oversized bagage’ loket. Na een strenge controle op de fietsen, tent en tassen staan we echt op Nieuw-Zeelandse bodem. Een warme wind, een broeiend zonnetje met een zachte temperatuur van 23 graden verwelkomen ons in dit nieuwe land. We maken vrijwel direct kennis met de gastvriendelijke mensen en hun enthousiasme en goede faciliteiten voor de fiets. Buiten krijgen we een plek aangewezen, waar fietsers speciaal hun fiets kunnen opbouwen. Met de tassen aan de fiets, de broekpijpen afgeritst en in een t-shirtje proberen we de weg te vinden naar het hotel. Het valt niet mee om met onze vermoeidheid alert te blijven op het linksrijdende verkeer.

Uitgeteld ploffen we op bed en kijken we terug op de lange vliegreis. We vertrokken met een uur vertraging op Schiphol. Dit koppelde we meteen aan een uurtje minder slaap op Dubai. Eenmaal aangekomen in Dubai kostte het enige tijd om de weg te vinden tussen alle Arabische letters.  Ook koste het tijd om door de paspoortcontrole te komen waar mannen in witgeklede gewaden, die wij alleen kennen bij sjeiken en Aladin op het vliegend tapijt, ons kritisch bekeken en niemand zonder foto door de controle lieten.
Eenmaal buiten gingen we op zoek naar de beloofde shuttlebus. Na een tijd zoeken kwamen we bij de juiste persoon uit en bleek het hotel volgeboekt te zijn, waardoor we een ander hotel aangewezen kregen. Met een klein busje kwamen we aan bij een hotel in aanbouw. De kamers waren echter groot en mooi. Na een warme douche zie ik Paul al helemaal geïntegreerd op de bureaustoel de krant lezen. “Snap je het ook een beetje”, vroeg ik. Een lange zin vol Arabische woorden komt mij tegemoet. Ik brabbelde terug en besloot maar eens naar bed te gaan. Er resteerde nog slechts vier uur slaap voordat het ontbijt klaar stond.

De volgende ochtend ging de reis verder met de lange vlucht naar Melbourne en vervolgens Auckland. Het waren 16 uur zitten, film kijken, spelletjes doen en slapen zonder een goede slaaphouding te vinden. Al met al was het een prima vlucht, met goede maaltijden en voldoende drankjes, waardoor we onze buurman met grote regelmaat moesten vragen even op te staan als wij weer naar het toilet moesten. Het enige momentje om de benen te kunnen strekken.

Invalid Displayed Gallery


Zojuist hebben we de tassen gevuld met voldoende drank en proviand zodat we morgen met een goede start kunnen beginnen aan de eerste fietsdag. Hopelijk zijn we dan voldoende uitgerust en hebben we geen jetlag…

p1030182