Duitsland, onderweg op de fiets richting China

1 April, de grote dag. Ik open mijn ogen en besef dat ik vandaag zal vertrekken. Het voelt onwerkelijk te kunnen zeggen dat ik op de fiets stap en echt naar China fiets. Wel dringt het tot mij door dat ik afscheid moet nemen van familie en vrienden. Het is moeilijk. Nog een keer ontbijten we met zijn allen voordat ik op de fiets stap. Na veel stevige knuffels en enkele tranen spring ik op mijn fiets. Er ontstaat een leeg gevoel, een gevoel zonder vooruitzicht. Alleen het vooruitzicht dat ik over enkele maanden China binnen zal kunnen fietsen. Al is het mijn eigen plan,  zelfs na een jaar voorbereiding voelt het nog steeds onwerkelijk, maar wel goed!

Ik fiets naar het veerpond in Baarlo, steek de Maas over en peddel langzaam richting Arcen. Daar bereik ik snel de Duitse grens en laat ik Nederland achter mij. In Kevelaer tref ik Wouter op de afgesproken plek. Een bedelaarsoord waar we beide een kaarsje aansteken en richting Wesel fietsen. Daar steken we de Rhein over en fietsen het natuurgebied ‘Dammerwald’ binnen. Een kleine 96 kilometer verderop kloppen we bij de eerste boer aan om te vragen voor een overnachtingsplek. De 1^e nacht logeren we, op een stuk weiland bij boer Nienhaus in Schermbeck . Nadat we zijn vraag “wanneer zijn jullie vertrokken” beantwoord hadden, kon hij niet geloven dat we naar China zullen fietsen… De volgende ochtend vertrekken we richting Senden. Een dorpje vol ambachtelijke huizen. Na een dikke 100 kilometer vinden we een kampeerplek bij familie Ertman in het plaatsje Ennigerloh. Het oudere echtpaar biedt ons een kop thee aan en binnen mogen we gebruik maken van het toilet. De oude boerderij is prachtig van binnen. Na een goede nachtrust fietsen we de volgende ochtend richting Paderborn en kamperen wild in een weiland.

Dag vier steken we de Diemel over en bereiken de Hartz. In het heuvelige natuurgebied is het beduidend kouder en zwaarder, maar de Ardenne- achtige omgeving maakt alles goed. Na veel kou en mist bereiken we een camping en maken goed gebruik van de gratis warme douche.  Elke ochtend is het frisjes en daalt het kwik tot rond de 5 graden. Dik ingepakt met bijna alle kleren aan volgen we rivier de Oder richting Harzberg. We fietsen langs een stuwmeer, gelegen op 618 meter hoogte. Ons hoogste en koudste punt tot nu toe. Om ons op te warmen maken we na de afdaling bokworsten in een bushokje langs de kant van de weg. Later die middag kruisen we de grens met Oost-Duitsland en rijden we richting Halle. Bijna elke middag lunchen we in een bakkerij om ons tegelijkertijd even op te warmen. Met de buik vol gebak en warme thee belanden we bij een oude spoorbrug waar we de nacht doorbrengen.

Rond middernacht schrikken we beide wakker van een akelig, schor, blaffend geluid. In de ochtend weten we nog steeds niet waar het geluid vandaan komt en denken aan een vosachtig dier. Gewapend met een stok verlaten we het met mist doordrongen kampeerterrein. Op 7 april fietsen we via de Dalenerheide Dresden binnen. De volledig door de 2^e wereldoorlog verwoeste stad is onze eerste grote stad op de route. We houden er een rustdag, zoeken voor de eerste keer contact met thuis en bezoeken het prachtige gerestaureerde centrum. Na Dresden begint het klimwerk. Op een hoogte van 5 à 600 meter ligt nog ijs op het water. Dik ingepakt fietsen we richting Radeberg en wordt het landschap vlakker. We steken rivier de Spree over en fietsen het kleurrijke stadje Bautzen binnen. Daar genieten we in “Altstad” op het terras van een kop thee met gebak.

De laatste nacht slapen we in een weiland tegenover het huis van familie Schade in WeiSenberg. We worden binnen uitgenodigd voor een avondmaaltijd en nemen een kijkje in de authentieke houtzagerij van meneer Schade. Deze word aangedreven op waterkracht door een kleine rivier. Na een dankwoord aan het gastvriendelijke gezin vervolgen we onze route  richting de grens. Na 25 kilometer bereiken we Gorlitz. Een mooie grensstad bij Polen.

We sluiten Duitsland af met 841 kilometer in tien koude dagen.