Begroting
Het is zondagavond als Yvette en ik ons over de begroting voor onze Amerika reis buigen. De regen tikt zachtjes tegen het raam. Buiten is het vies en koud. Viezer dan een fietser wenst, zeker als je je op dit moment in of rondom je tentje zou begeven ergens tussen de bergen van Yellowstone National Park. Amerika kent veel van deze Nationale Parken. Ons doel is om zoveel mogelijk van deze natuurwonders te bezichtigen. En dat moet lukken, we hebben tenslotte een half jaar de tijd. Maar al die tijd komen er geen inkomsten binnen. Sterker nog, we zullen alleen maar geld uitgeven. “Zoek jij de kosten voor de vliegtickets op, dan maak ik een begroting omtrent de overnachtingen”, vraag ik aan Yvette. Ze knikt instemmend en haar hoofd verdwijnt achter het scherm van de laptop. Overige financiële aandachtspunten die we op papier hebben staan zijn: verzekeringen, entreekosten van Nationale parken, twee grote onderhoudsbeurten aan de fietsen, levensonderhoud, aanvullingen op de paklijst en thuiszaken waar o.a. de stallingskosten van onze inboedel onder vallen (aangezien we ons huis opzeggen). We slaan beide ijverig toe. Getallen verschijnen in een verticale reeks op papier en vormen een optelsom van de verwachte kosten. “Ik denk dat ik de overnachtingskosten wel in kaart heb”, deel ik na een dik half uur mede. Yvette’s ogen gluren even over het scherm van de laptop heen. “Ow, laat eens horen.”
“Nou, als we 1 nacht per week op een camping, en 1 nacht in een hotel slapen dan komen de kosten niet ver boven de tweeduizend euro uit.”
“En die andere nachten dan?”, vraagt ze verbaasd.
“Die kamperen we wild of bij mensen in de tuin.”
“Ik denk dat we het nog eens goed moeten hebben over wat jij onder overnachten verstaat”, klinkt het geheel naar mijn ontevredenheid. Ik vind wildkamperen geweldig. Je slaapt op de meest fantastische plekken, kunt elk gewenst moment van de dag stoppen en hebt geen kosten. Maar ik geloof dat ik hier te optimistisch ben geweest. De begrote kosten voor de vliegtickets halen wel veilig de overkant van de tafel. De rest volgt en gedurende de avond krijgen we steeds meer een beeld.

Paklijst
Naast het kostenplaatje vormt zich ook de aangepaste paklijst. Een lijst met artikelen die nog aangeschaft moeten worden willen we veilig en verantwoord op pad gaan. Overschoenen tegen de kou, voor beide een nieuwe fietsbroek, slaapmat, waterfilter en regenjassen vormen de hoofdcomponenten van onze paklijst. Spullen die alle hun eigen, zorgvuldige onderzoek verdienen voordat ze aangeschaft kunnen worden. Ons oog valt op twee regenjassen van het merk Mammut. Beide voorzien van het super waterdichte Gore-tex pro materiaal. Een sterk staaltje stof wat een reiziger zelfs drie volle regendagen moet beschermen tegen doorlekken, als we alle teksten op het wereld wijde web moeten geloven. Als de jassen enkele dagen later ‘binnendruppelen’ ondervinden ze vrijwel meteen een testbeurt. De jassen blijken naderhand zo goed, dat telkens als we hem aantrekken, het stopt met regenen. “Nou, die zijn hun geld wel waard!”

De route
Een fietsroute door Amerika in elkaar zetten zorgt voor de nodige uurtjes werk. Buiten het feit dat we op temperatuur en geografische ligging moeten letten willen we vooral mooie dingen zien. Die mooie dingen bestaan in Noord Amerika vooral uit Nationale Parken. Welgeteld kent het Noordelijke deel van dit continent 59 van deze parken. Teveel om in een tijdsbestek van zes maanden te bezichtigen. In Google maps plaatsen we sterretjes van hetgeen we zeker willen zien. Aan de Westkant centreren zich steeds meer van deze vijfpuntige symbolen. Het is duidelijk, we blijven aan de Westkant. Daarmee vervalt, na veel puzzelen, ons plan om van New York naar Los Angeles te fietsen. Een bekende route onder vele fietsers die de ‘Coast to Coast’ genoemd wordt. In Calgary beginnen, om Zuidwaarts af te zakken, vervalt meteen bij het zien van de gemiddelde temperaturen in de maand april. We passen onze strategie aan.
http://www.adventurecycling.org/ kent een netwerk van fietsroutes die allen aan elkaar te koppelen zijn en samen meer dan 44.662 miles aan fietsplezier vormen. Veel van deze routes lopen al door de parken. Het is alleen nog een kwestie van de juiste aan elkaar koppelen. Dat gebeurde in de afgelopen weken. De Sierra Cascades, van Los Angeles naar Vancouver, is goed voor 3630 kilometer plezier. Vanaf daar zullen we verder trekken, dwars door de Rocky Mountains, naar de stad Calgary. Deze tocht markeert bijna 1500 kilometer over Canadees grondgebied. Vanaf deze stad, voor ons bijna het Noordelijkste deel van de reis, zullen we Zuidwaarts afzakken naar de Grand Canyon. Onze leidraad is de Great Divide fietsroute. Een bikkelhard avontuur waarvan maar 10% over verharde wegen leidt. Waterfilter en Bear-spray schijnt een must te zijn om bij je te hebben, wil je de tocht ‘overleven’. Inmiddels, na veel research, klinken deze termen minder eng dan we in eerste instantie dachten. De tocht voert door uitgestrekte en verlaten natuurreservaten, welke een enorme hoeveelheid natuurschoon bevatten. Het ideale voer voor twee fietsers dus. Door de grote hoeveelheid aan diversiteit hopen we dat de tocht ons blijft inspireren om verder te trekken. Van kust tot Rockys, van Rockys tot woestijnen. Kortom 10.000 kilometer voor de boeg. Er resteert alleen nog een probleem. Het verkrijgen van de juiste Visa. Volgens getuigen een bureaucratisch spinnenweb. Een missie die ons de komende maanden bezig zal houden…

Een update ontvangen? Schrijf je in!

The Great Divide, an impression